W pogoni za kobiecością.

Kilka dni temu wybraliśmy się całą rodziną (tj Dzidek, mąż zwany Monsieur de Silva i moja skromna osoba) do Genewy. Jazda samochodem, zwłaszcza własnym, przez gąszcz wąskich, jednokierunkowych uliczek tego miasta dostarcza dozy emocji, które są nawet wskazane dla osób o niskim ciśnieniu krwi tudzież spowolnionym rytmie bicia serca (zwanym fachowo bradykardią). Nieco gorzej sprawa się przedstawia w przypadku braku powyżej wymienionych cech układu krążenia czy lekkomyślnym unikaniu zażycia środków uspokajających przed wyjazdem.
Koniec końców dojechaliśmy. Udało mi się dzielnie nie dość, że wypatrzyć miejsce parkingowe ale też (nadal dzielnie) ulokować na nim nasze auto. De Silva rozejrzawszy się wokoło wyrzekł "Żonko zaparkowałaś idealnie" i dodał "W takich chwilach jak ta, zdarza mi się wątpić w twoją kobiecość". Jak miałam odebrać takie słowa? Czy to był komplement?
W sytuacjach, gdy nie wiem jak zinterpretować postępowanie bądź wypowiedzi M. de Silvy, kieruję się zasadą, iż mężczyzna stanowi przykład istoty nieskomplikowanej, która prędzej powie coś niechcący błyskotliwego niż specjalnie złośliwego. Dla spokoju własnego oraz spokoju dnia spędzonego na łonie rodziny, przyjęłam słowa męża jako komplement.
Opisany powyżej wątek doczekał się rozwinięcia dzisiaj. Zostawiałam M. de Silvie samochód na parkingu przed pracą. Spotkaliśmy się (znów rodzinnie) na wspólnym lunchu. Potem powierzyłam autko z kompatybilnymi dokumentami mężowi a sama pojechałam do domu ze znajomymi.
Wieczorem mąż wrócił w pogodnym nastroju i zrelacjonował mi, co następuje:
1. Zostawiłam w aucie na widocznym miejscu telefon komórkowy. Jednak na szczęście nikomu nie przypadła on do gustu i mamy całe szyby.
2. Nie zamknęłam bagażnika, a wnioskując, że dziś do niego nie zaglądałam, musiałam jeździć z otwartym już drugi dzień.
3. Zostawiłam włączone światła pozycyjne, przez co kompletnie rozładował się akumulator. Przy okazji okazało się, że centralny zamek w naszym wozie nie działa w takich przypadkach i gdy akumulator jest rozładowany po prostu nie można otworzyć w żaden sposób drzwi. W tym momencie przydał się niedomknięty bagażnik;)
4. De Silva wezwał straż pożarną, aby wymyślnym urządzeniem uruchomili sinik naszego autka. (Tu ciekawostka; organizacja międzynarodowa, w której pracuje mój mąż posiada własną straż pożarną pełniącą też rolę pogotowia medycznego oraz samochodowego).
5. Na skutek dzisiejszych wydarzeń musimy spędzić noc pod jednym dachem z ładującym się akumulatorem.
Na koniec de Siva objął mnie czule ramieniem i stwierdził, że już nie będzie wątpił w moja kobiecość. Co z wrodzoną sobie intuicją też poczytałam jako komplement:)