Dynia czy znicz?

Dzień Zaduszny czy też Wszystkich Świętych jest szczególnym świętem w Polsce; czasem refleksji i zadumy. W kulturze państw zachodnich i nie tylko równolegle obchodzi się Halloween -wesołe święto związane z przebieraniem za postacie z horrorów, strachy czy szkielety. Duży jest kontrast między sposobem przeżywania tego samego dnia w Polsce a tu na zachodzie.
Moja koleżanka Hiszpanka przekazała mi, że jej dzieci mają w przedszkolu bal przebierańców, na który zakupiła specjalne stroje. Sala udekorowana była papierowymi szkieletami, sztuczną pajęczyną oraz tradycyjnymi lampionami z dyni. Natomiast moja kuzynka z Polski ze swą córeczka i mężem poszli na cmentarz się pomodlić, zapalić znicze a później zjeść ciepły obiad w gronie rodzinnym.
Wszystkich Świętych jest, co do ważności, chyba drugim świętem w naszej tradycji (zaraz po Wigilii). Nie stawiam pytania, jaki sposób obchodów jest lepszy. Jestem jednak przekonana, że czas zatrzymania się, wyrwania od codziennego zgiełku, przypomnienia sobie nieobecnych bliskich stanowi cenny element kultury. Sądzę, że świadomość przemijania ale też własnego pochodzenia i korzeni pozwala nam nie zatracić sensu życia na nieistotnych detalach. Polacy zarówno wierzący jak i niewierzący podróżują do grobów rodzinnych, do miejsc z których pochodzą. Na cmentarzach spotykają dalekich krewnych, których mają możliwość zobaczyć w zasadzie tylko tego, jedynego dnia.
Dla mnie, nie jest to smutne święto tylko refleksyjne, które w pewien sposób pomaga się samookreślić i nawrócić na drogę spraw istotnych. Człowiekowi potrzebny jest czas na radość jak i czas na zadumę, żeby się nie zatracić w przecenach supermarketowych, tandetnych programach telewizyjnych, debatach politycznych i wiązaniu końca z końcem.
Wolę zatem zrezygnować z imprezy Halloween na rzecz modlitwy na cmentarzu, zaś za wampira przebiorę się w karnawale.