Zebranie rodziców czyli za co lubię Szwajcarię.

Tak jest, to już z mojej pułki biorą rodziców na zebranie szkolne. Kolejny etap starzenia się za mną, choć w tym przypadku (w przeciwieństwie do np siwych włosów) mogę udawać, że to dzieci się starzeją, nie ja.
Mając w pamięci czasy gdy moja mama chodziła na zebrania do naszej dawnej szkoły i przepadała bez wieści na długie godziny, chciałam wyposażyć się jak na wyprawę po świętego Grala. Koc, śpiwór, suchy prowiant, termos z gorącą herbatą, rakietnica by dać znak życia domownikom (komórka się przecież może rozładować)-jak to wszystko zmieścić do damskiej torebki? Może lepszy by był plecach? Jak zwykle w sytuacji, w której muszę wybrać między rozwiązaniem praktycznym, a eleganckim, zdecydowałam się na to drugie.

Ku mojemu zaskoczeniu treść zebrania była dość zwięzła. Przedstawiono ciało pedagogiczne razem z tzw "starszym bratem" (nie mylić z wielkim) i już. Już?
Na zakończenie jedna z matek poruszyła temat dotarcia do szkoły. Otóż na jednokierunkowej uliczce przed szkołą trwa budowa linii tramwajowej. Wszystkie dzieci zaczynają zajęcia i kończą o tej samej porze, kiedy na uliczce jeżdżą koparki, ciężarówki i inne ciężkie maszyny (ku wielkiej uciesze Dzidka). W tym samym czasie część rodziców przyjeżdża samochodami po swoje pociechy i parkuje na chodniku. Pani poprosiła, by zaniechać tego niebezpiecznego procederu. Na co inna rodzicielka stanęła w opozycji.
-Zaczęło się!-Pomyślałam.- Teraz dyskusjom nie będzie końca.
Jednak nie, oponentka zadeklarowała jedynie, że nie ma innego wyjścia jak pozostawić auto na chodniku, a dzieci przecież sobie poradzą (mają aż od 4 do 8 lat), po czym temat urwano.

Zebranie trwało godzinę, co doprawdy mnie zaskoczyło jak i reakcja na temat nielegalnego parkowania, a raczej jej brak. Wyprawa po świętego Grala nie była jednak zakończona, bo za dwa tygodnie mamy mieć spotkanie z wychowawcą Dzidka.

Na listę rzeczy, które lubię u tubylców dołączyłam krótkie zebrania szkolne. Zaś następnego dnia z radością przywitałam dwóch funkcjonariuszy, którzy pilnowali porządku na ciasnej uliczce przed szkołą. Koparki przestały jeździć na tym krótkim odcinku. Zmotoryzowani rodzice znaleźli inne miejsce do parkowania, prawdopodobnie bardziej legalne.
Zaczynam lubić mieszkanie w Genewie- czy to jest zdrowy objaw?