Sprzymierzeńcy Otchłani.

Lato się zbliża nieubłaganie. Dla każdego czas ten niesie inne skojarzenia. Dzieciom przychodzą na myśl wakacje, jazda na rowerze, korzystanie z różnorakich akwenów od morza po kałuże. Mężczyźni rozmarzają się, bo już nie długo płeć piękna zacznie chodzić w mini-długościach oraz w zwiewnych sukienkach na ramiączkach. Dla Młodych Matek ocieplenie aury oznacza jedno-dziadkowie, babunie i ciotunie zaczną gnębić je nauką czystości. Ten niecny proceder zaczyna się niewinnie od delikatnych pytań, czy dziecko jest już wysadzane na nocnik. Potem niby od niechcenia opowiadają, jak to za ich czasów już ośmiomiesięczne maluszki załatwiały się same, samiusieńkie. W końcu też niby przypadkiem zakupią nocnik.
Młode mamy to osoby, które łatwo poddają się prowokacjom, wystarczy nieco "wejść im na ambicje" i gotowe. Zatem zindoktrynowana mamusia będzie wzorem praszczurów dziecko uczyć czystości w pełni poświęcenia, czując się winna, że i tak poszła na łatwiznę używając wcześniej pieluszek jednorazowych. Otchłań tylko zaciera ręce wybudzona z letargu szykując zemstę za próby jej wytresowania i wbijania w rytm dnia. Od tej pory w życie rodzinne wkrada się atmosfera walki. Młodzi rodzice zamiast cieszyć się słońcem, ciepłem i dzieckiem biegają wciąż z nocnikiem, przygotowują fortele mające nakłonić Otchłań do współpracy oraz bez ustanku czyszczą dowody porażek na podłogach, wykładzinach, o stosach brudnych ubrań nie wspominając.
Mimo ducha walki jak i wielkich nakładów środków układ pokarmowy wraz z wydalniczym bobasa nie wykazują najmniejszych upodobań do czystości. Młoda matka wtedy ma ochotę zaprzestać syzyfowej pracy, jednak słysząc uwagi puszczane mimochodem przez sprzymierzeńców Otchłani o niezaradności dzisiejszych rodziców, tudzież ewentualnym upośledzeniu potomstwa na skutek stosowania pieluch jednorazowych, podejmuję kolejną ofensywę.... równie nieudaną. Co robić?

Prędzej czy później, rodzi się pomysł by pozbawić przeciwnika poparcia wśród naszych bliskich i krewnych. Młoda Matka obłudnie udając zrozumienie i współczucie (które nieodwracalnie straciła walcząc z nocnikiem przez ostatnie 2 miesiące życia) wypuszcza babunie z ciotuniami na morze zwierzeń pt tytułem "Jak to kiedyś było ciężko". Od słowa do słowa, rozmówcy nabierają coraz większej swobody, by w końcu przez nieuwagę przyznać, że przez cztery lata z rzędu prali pieluchy aż mieli krwawe rany na dłoniach. Po szybkich kalkulacjach okazuje się, iż mimo wcześniejszych zapewnień, ich dzieci opanowały zawiłą sztukę korzystania z nocnika w wieku 2 lat (a nie ośmiu miesięcy). Sprzymierzeńcy Otchłani przyparci do muru przyznają, że dramatyczne zmagania z wydaleniem ich potomstwa trwały kilkanaście miesięcy. Po tych 5 minutach prawdy Młoda Matka porzuca karkołomną gimnastykę z nocnikiem. Zakłada dziecku pampersa i udaje się wraz z nim na piknik, by skorzystać jeszcze z ostatnich tygodni ciepła.


Tego lata nie zamierzam uczyć Mateo korzystania z nocnika. Jestem mądrzejsza o doświadczenia z Dzidkiem, którego zaczynaliśmy wysadzać regularnie od 10 miesiąca, a który i tak opanował Otchłań w tym samym wieku co inni jego koledzy (chodzący non-stop w pieluszkach) tj między 2 a 3 rokiem życia. Szkoda życia, szkoda słońca, szkoda lata.